امروز

برای قدم زدن احساس خوبی دارم. برای چای نوشیدن و صحبت کردن. برای تماشای همه ی زندگی ام که شاید زود سیاه شد

زیستن در سیاهی توانایی خیال کردن را زیاد می کند. خیال کردم و خالق شدم. خالق هر لحظه ی چیزی که نبود

شعر خاموشی

هیچ چیز را نمی بینم
حتی چیز هایی که تغییر می کنند
اعداد برایم قابل خواندن نیست
دو سه پنج ... یعنی چی؟
پام چیزی را حس نمی کند و
روی گاز است
فشار می دهد
چشمم نمی بیند
هشتاد، صد ، صد و بیست

شعر خوابیدن

چقدر خارق العاده بود آخرش
چیزی گفتنی نشد
آن هم برای تو
با آن آی کیو ی نجیب
آن تعداد خودکشی
آن تیغ دراگ در حباب های تنت
بیشتر بچرخ و

چرخ
مرگ را بگیر

نوازش

کوچه ما مردکی دارد با آکاردئون. وقتی می نوازد کوچه بوی مرگ و حسرت می گیرد. من از این بالا، آویزان از پنجره با چشم های خیس نگاهش می کنم. او هم. و منظورش این است که برایم قدری پول بیار

خوب

سرم را گذاشته ام روی میز و "نید" آرکهایو را گوش می دهم. در خلسه ی آرام بخشی فرو می بردم و دلم نمی خواهد به هیچ چیز غیر از این لحظه فکر کنم. آخ که چقدر" آرکهایو" و شب خوب است. چقدر "لاو سانگ" اش فرو برنده است. چقدر خوب است به غیر از این، فکر نکردن. چقدر گذاشتن سر روی بازو و میز خوب است. چقدر تار شدن چشم ها در شب خوب است

شعر خوشایند

خداوند سیگار می کشید
با لب های کوچولوی سرخ اش
پف می کرد به من
به دست هام
صورتم
او هرگز لز نبود

من مرد خوبی بودم

"درباره ی "غرور" بخوانید از "محمدرضا نجفی

غرور غرور است

غرور يک کلمه ی فاحشه نيست . غرور يک منش است . جهان بينی دارد . فلسفه دارد حتی اگر صاحب غرور از فلسفه اش بی خبر باشد . غرور صفت نيست که بخواهد منفی يا مثبت باشد . صاحب غرور اشتباه نمی کند و اگر کرد معذرت نمی خواهد و اگر خواست همچنان صاحب غرور باقی می ماند. صاحب غرور هيچ وقت به خاطر کرده هايش خودش را سرزنش نمی کند. او نيازمند ديگران نيست ديگران نيازمند اويند . تنهايی اش خود خواسته است نه آنکه تنهايش بگذارند . صاحب غرور شکست نمی خورد و اگر خورد بلند می شود و اگر نشد همچنان مغرور می ماند . او احمق نيست . ياوه نمی گويد . لاف نمی زند . سر و صدا نمی کند. او مغرور است . هر وقت که بخواهد می خورد و هر وقت که تمايل داشت می خوابد و اگر نخواست می تواند ماه ها کتاب نخواند و ورزش نکند و فحش بدهد و سيگار بکشد . او با کلمه ی غرور مانيفست نمی دهد و پشت غرور پنهان نمی شود او با غرور نفس می کشد و نگاه می کند و تصميم می گيرد و

غرور يک کلمه ی فاحشه نيست . غرور غرور است

(+)

...دلم

*

دلم می خواهد چیزی بنویسم که فقط بخوانید و هر هر بخندید. حیف که آدم شوخی نیستم. حیف که همه چیز را زیادی جدی گرفتم. حتی خرمگس وز وزوی اتاقم را. حتی این لاک پشت خونسرد تر از خودم را. تازگی ها چند شباهت دیگر بین او و خودم پیدا کرده ام: از اینکه لمسش کنند می ترسد. تنهایی اش مهم ترین چیز است براش. کار خودش را می کند، همان کاری که فکر می کند مطابق میلش است و دوست دارد، به هر قیمتی. به بعضی مکان های خاص وابسته است. از دیدن ابراز احساسات دیگران تعجب می کند



*

از دسته بندی کردن آدم ها خوشم نمی آید. بهتر است بگویم از شنیدن اینکه دوستانم می گویند:" آدم ها دو دسته اند ، سه دسته اند ،...، فلان و فلان یا بهمان خوشم نمی آید. به نظرم شبیه قصابی است کارشان. شاید خودم هم این کار را کرده ام، نمی دانم، یادم نیست . ولی شنیدنش ... اه

*

خسته ام، بی نهایت خسته. دلم می خواهد هفته ای در خانه ، توی اتاقم، برای خودم حبس باشم

ضد جمعه

جمعه ها سخت است طبق برنامه ی روز های قبل عمل کردن. باید بشینی و خواه ناخواه به همه ی گند هایی که پشت سر زدی نگاه کنی. بوشان کنی خوب. زوری ِزوری هم هست و راه ندارد. نزدیکی های غروب هم که شد بخش غم انگیز نوستالژی با قدم های بی صدا می آید. با جیب های پر از چی چی؟

... اوه اوه










پ.ن1: امروز عمل طبق ضد ِ برنامه ی جمعه
پ.ن2: این تصویر یکی از نقاشی های دوران کودکی من است. یقینن آن را در روز جمعه ای کشیده بوده ام

شعر حجم

نشسته بود
زندگی داشت می رفت
خستگی می آمد
بار های کنار ساق پاش؛
پاکت ها
باد ؛ مو هاش
و گذر زمان
ثابت بود

شعر خواهش

دست فروش
آتش می فروخت
من کنار شانه هاش؛ پا به پاش
سرداب