ماه کولی

سنجاقک پشت نارنجی/ گودالی از مرگ/ اینجا همین ها هستند/ و من هنوز/ با مانتوی ارغوانی و سینه ریز سبز/ نشسته ام روی نیمکت/ و برای تنوع/ از رو به رو ، به خود می نگرم

19 January 2008

...

صداهایی می شنوم . صداهایی که کسی نمی شنود. صداهایی که فقط مال من است. مثل صبح روز جمعه ، درست وقتی که همه خواب اند، از خواب بیدار شوی و یک پرنده ببینی ؛ بی خیال ، خال آسمان

4 Comments:

At Saturday, January 19, 2008 12:32:00 AM , Blogger 4040e said...

: )

 
At Saturday, January 19, 2008 3:32:00 AM , Anonymous Anonymous said...

آقای رویایی چیزی نوشته اند در مدح نوشته ی شما خانم ماه. اینجا می گذارمش.

از دفتر « لبریخته ها ی صبح پاریس»





آسمان ِ خالی از پرنده

آسمان ِ بی پرنده

آسمان ِ بی پر از پرنده

آسمان ِ بی پر

آسمان ِ بی پرند

آسمان ِ بی

آسمان ِ با

آسمان ِ با ل

آسمان ِ خالی آسمان ِ خا ل

آسمان ِ یک پرنده

یک پرنده خا ل ِ آسمان

و تمام ِ آسمان ِ بی پرنده مثل یک پرنده خا ل ِ آسمان

خال ِ یک پرنده آسمان خیال ِ یک پرنده آسمان

یک پرنده درخیا ل ِ آسمان

یک پرنده یا ل ِ آسمان

آسمان خیال ِ یک پرنده

در خیا ل ِ یک پرنده آسمان

بی یک آسمان پرنده

با یک آسمان پرنده

آسمان ِ بی

آسمان ِ با



پائیز 1369

این هم لینکش.
http://royaee.malakut.org/archives/009121.html

 
At Saturday, January 19, 2008 6:06:00 AM , Anonymous Anonymous said...

علامت غم واین صوبتها

 
At Sunday, January 20, 2008 4:45:00 PM , Anonymous Anonymous said...

دوست داشتنی بود
مرسی
لینکت کردم

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home