به سمت اصفهان

چراغ آسمان هنوز خاموش و شهر با حباب های زرد ذره ای اش از این بالا دوست داشتنی تر از قبل ، از دید آن پنجره ی هندسی شکل ِطبقه ی شش آپارتمان ِمسکونی به نظر می رسد
بالای این شهر ، تهران ، روی ابرها و توی آسمان پیما . توی این تاریکی کجام؟ ظاهرن سوار بر اسب سپید فلزی بالداری ، بی رویا و به سمت اصفهان

سرد است

همیشه
باد می پیچد
برف نمی گذارد
گاهی
گرما نیست
سرد است