من و این روزها

چند وقتی است هیچ کافه ای نرفته ام . دل کافه ها برای من و دل من برای آن ها تنگ شده . توی کافه وقتی آسوده می نشستم فکر می کردم به کارهایی که باید روزی بکنم . حالا مشغول کارم و دلم آسودگی ، کتاب و لمیدن می خواهد . دلم می خواهد به سیگار کشیدن دختر ها نگاه کنم و چشم های شنوای زی زی
تا شب هامون توی خانه تنها ست . من سر کار به آدم ها لبخند می زنم . هامون زیر کتابخانه ام خواب است . توی خواب جیشش در می رود . من آدم بدی هستم

بی صبری

صبر نمی کنیم
برای هیچ کس
هیچ وقت
هیچ جا
به هیچ وجه
سیگار می کشیم
زنده گی را می بلعیم
پوف ؛ لذت
وظیفه مان چنین است

فتوبلاگ جدید ماه کولی

مرا ببینید در فتوبلاگ جدیدم . از این به بعد ماه کولی هم به روز خواهد شد
(:

+

سکوت

بین دروغ محض و چیزی که واقعیت دارد فاصله ای نیست. حتی اگر به قدرت چشم ها ، راستگو بودن شان ، چیزی که در گذشته بوده و تکرار شده یا اصلن ادراک خودت، اعتقاد داشته باشی . دروغ همان تصویر واقعیت است با بیانی هنرمندانه تر. و بزرگترین آثار هنری وقتی خلق می شوند که بدون قصد یا نیتی خاص و تعیین شده باشند
بلند می شویم ، می نشینیم ، به هم نگاه می کنیم ، با هم هستیم و کنار هم می خوابیم . اینکه به یک زبان با هم سخن می گوییم ، گفتار هم را می فهمیم و معنی نشانه ها و نماد ها را می دانیم دلیل بر شناختن واقعیت هم نیست . چیزی که من می بینم و روایت می کنم با دید تو و روایتت خیلی زیاد فاصله دارد . باید فاصله ها را بشناسیم یا اشتراکات ملموس و قابل پیش بینی را دوست داشته باشیم؟
چیزی که مسلم است تنها بودن ما ست . تلخ تر ، هولناک تر ، فریبنده تر و مرگ زا تر از هر واقعیتی . چیزی که باعث می شود دم دستی ترین دروغ ها را هم به شدت باور کنیم

تاب ستان

قرار است چیز های تازه بنوشیم
تعلیق
گرمای مدام
و عرق
ریختن
در تابستانی
که چهره ی عشاق
جز هلال اکی
پیدا نیست

رفتن

نترس لیلا. نترس. تنهایی ترس ندارد. چشم هایت را ببند. از بین این چراغ های سبز یا آبی، قرمز یا صورتی یکی را انتخاب کن. برو سمتش. بجنگ و فتحش کن. جا نزن، اشک نریز، ویران نشو لیلا. قوی باش
مرد خوبی باش لیلا

کوندرا

آه، خانم ها و آقایان، آدمی که نمی تواند هیچ کس و هیچ چیز را جدی بگیرد زندگی غم انگیزی دارد


عشق های خنده دار/ میلان کوندرا

جوهر ندارد

مثل کسی که ایدز گرفته باشد
مبتلا شده ام
گفته ام چند روز پیش
در جایی
که چیزی نگویید از من
لطفن درنگ کنید
میکروفن ها خاموش
- درنگ یعنی چی؟-
آنها به خدا پشت کرده اند
به من
زیبایی
پشت دست شان را داغ
نخ نخ ، پف پف ، آتش به آتش ، سیگار کشیده اند
کمی دیوانه وار
تا فراموش کنند قضیه ی مرگ زود و نا بهنگام مرا
که مبتلا می میرد
به زودی
مرگ تشنه را سیراب می کند
به زودی

مثل دستی جلوتر از خودش
-کجا می رود؟-
سکوتش
چیزی نمی نویسد
جوهر ندارد