"درباره ی "غرور" بخوانید از "محمدرضا نجفی

غرور غرور است

غرور يک کلمه ی فاحشه نيست . غرور يک منش است . جهان بينی دارد . فلسفه دارد حتی اگر صاحب غرور از فلسفه اش بی خبر باشد . غرور صفت نيست که بخواهد منفی يا مثبت باشد . صاحب غرور اشتباه نمی کند و اگر کرد معذرت نمی خواهد و اگر خواست همچنان صاحب غرور باقی می ماند. صاحب غرور هيچ وقت به خاطر کرده هايش خودش را سرزنش نمی کند. او نيازمند ديگران نيست ديگران نيازمند اويند . تنهايی اش خود خواسته است نه آنکه تنهايش بگذارند . صاحب غرور شکست نمی خورد و اگر خورد بلند می شود و اگر نشد همچنان مغرور می ماند . او احمق نيست . ياوه نمی گويد . لاف نمی زند . سر و صدا نمی کند. او مغرور است . هر وقت که بخواهد می خورد و هر وقت که تمايل داشت می خوابد و اگر نخواست می تواند ماه ها کتاب نخواند و ورزش نکند و فحش بدهد و سيگار بکشد . او با کلمه ی غرور مانيفست نمی دهد و پشت غرور پنهان نمی شود او با غرور نفس می کشد و نگاه می کند و تصميم می گيرد و

غرور يک کلمه ی فاحشه نيست . غرور غرور است

(+)