..امروز، من

هشتم مارس است. من غمگینم. مثل نویسنده ای که کودکش، لب های قرمزی کوچکش، صدای شادی و گریه هاش، بو ش، همه ی وجودش، کتابش گم شود. زمان می گذرد. مثل روزهای قبل. عوض شده ام؛ در خودم یا برای خودم؟

روایت

هی ! برو ! ماه ، ماه ، ماه

صدای پای اسب می آید

فدریکو گارسیا لورکا

خوشبخت

خوشبخت کسی ست که
چشمه ی شعرش را بخشکاند
تنها شود
تنها بماند
و هِی تریاک بکشد
تا خانه بوی ِ گند بگیرد
بوی لب های من خوشبخت نیست

خوشبخت کسی ست که
به ویترین رستوران ها و مغازه ها
چشم بچسباند
ادا اطوار در بیاورد
با دو تا انگشت، دنیا را بپولاند
خوشحال باشد و رقصان
قل بخورد دنبال آدم ها، چیز ها
چیز توی چشم های من خوشبخت نیست
از تو دور است و
وای ! خیلی تی تیش مامانی ست