خوب

سرم را گذاشته ام روی میز و "نید" آرکهایو را گوش می دهم. در خلسه ی آرام بخشی فرو می بردم و دلم نمی خواهد به هیچ چیز غیر از این لحظه فکر کنم. آخ که چقدر" آرکهایو" و شب خوب است. چقدر "لاو سانگ" اش فرو برنده است. چقدر خوب است به غیر از این، فکر نکردن. چقدر گذاشتن سر روی بازو و میز خوب است. چقدر تار شدن چشم ها در شب خوب است