سکوت

بین دروغ محض و چیزی که واقعیت دارد فاصله ای نیست. حتی اگر به قدرت چشم ها ، راستگو بودن شان ، چیزی که در گذشته بوده و تکرار شده یا اصلن ادراک خودت، اعتقاد داشته باشی . دروغ همان تصویر واقعیت است با بیانی هنرمندانه تر. و بزرگترین آثار هنری وقتی خلق می شوند که بدون قصد یا نیتی خاص و تعیین شده باشند
بلند می شویم ، می نشینیم ، به هم نگاه می کنیم ، با هم هستیم و کنار هم می خوابیم . اینکه به یک زبان با هم سخن می گوییم ، گفتار هم را می فهمیم و معنی نشانه ها و نماد ها را می دانیم دلیل بر شناختن واقعیت هم نیست . چیزی که من می بینم و روایت می کنم با دید تو و روایتت خیلی زیاد فاصله دارد . باید فاصله ها را بشناسیم یا اشتراکات ملموس و قابل پیش بینی را دوست داشته باشیم؟
چیزی که مسلم است تنها بودن ما ست . تلخ تر ، هولناک تر ، فریبنده تر و مرگ زا تر از هر واقعیتی . چیزی که باعث می شود دم دستی ترین دروغ ها را هم به شدت باور کنیم