من و این روزها

چند وقتی است هیچ کافه ای نرفته ام . دل کافه ها برای من و دل من برای آن ها تنگ شده . توی کافه وقتی آسوده می نشستم فکر می کردم به کارهایی که باید روزی بکنم . حالا مشغول کارم و دلم آسودگی ، کتاب و لمیدن می خواهد . دلم می خواهد به سیگار کشیدن دختر ها نگاه کنم و چشم های شنوای زی زی
تا شب هامون توی خانه تنها ست . من سر کار به آدم ها لبخند می زنم . هامون زیر کتابخانه ام خواب است . توی خواب جیشش در می رود . من آدم بدی هستم