...این منم ، تنها برای پوچ
عفونت اکنونم
سیاه کاکل ِبیهوده ی صبری ست
که پنهان نمی کردمش
- پنهانش نمی کردم -
و مشتی دروغ پلاسیده
در سبد بنفش و خواب آلود دیوانگی هایم
میوه ی امید زردی ست که
سیاه کاکل ِبیهوده ی صبری ست
که پنهان نمی کردمش
- پنهانش نمی کردم -
و مشتی دروغ پلاسیده
در سبد بنفش و خواب آلود دیوانگی هایم
میوه ی امید زردی ست که
به خاطرش
حرفی نمی گفتم
- هیچ نمی گفتم-
حرفی نمی گفتم
- هیچ نمی گفتم-
posted by ماه کولی @ 4:30 PM
3 Comments:
زیباترین پیکر/تنها پرده ای است/که زیباتر را/آزرم گونه می پوشاند(ف.و.نیچه-اکنون میان دو هیچ)
فقط به من چسب بده/پیدا کردن چوب با خودم/تعبیه کردن مفهومی/در چهار قافیه ی نامفهوم/افتخار کمی نیست(ف.و.نیچه-اکنون میان دو هیچ))
این منم تنها برای پوچ .پنهانش نمی کردم .
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home