راه ، هم راه

نه من فرشته ام که لالایی ِآرام بخوانم
نه تو غول که بین شاخه ها گیر کنی
ما
من و تو
اجسام سردی هستیم توی یک مسافرخانه
و بی اینکه از حجم زیاد مسافر ها بترسیم
دست هم را گرفته بودیم
حالا هم اوضاع فرقی نکرده
تکه پاره و نصفه نیمه هم می شود عاشق ماند
از فاصله ی دور
دور ِ دور حتی
طوری که فضای مسافرخانه
یواشکی و کم کم
رقص را فراموش کند
و ما بی صدا پرواز کنیم
من و تو

سوی خودمان