روز تولد

امروز بیست سال از این دو سال می گذرد . من هنوز کوچکم . هنوز بی دلیلی ملموس گریه می کنم زار، مثل همان روز های دو سالگی به بعد توی تنهایی ، توی اتاق در بسته ، زیر پتو ، جایی که کسی نفهمد . و موقع گریستن هنوز هم می گویم اِی... کسی مرا دوست ندارد . هیچ کس
و این روزها عاشق تر از آن روزهام . خیلی عاشق تر و شاید خیالباف تر . البته که بیشتر هم به همه چیز می خندم . عاشق بودن زنده کردن و رقصاندن ثانیه هاست . من زنده ترم ، می خندم ، می رقصم ، می رقصانم و متولد می شوم