ماه کولی

سنجاقک پشت نارنجی/ گودالی از مرگ/ اینجا همین ها هستند/ و من هنوز/ با مانتوی ارغوانی و سینه ریز سبز/ نشسته ام روی نیمکت/ و برای تنوع/ از رو به رو ، به خود می نگرم

16 August 2006

لبخند


لبخند می زنم سر تا سر روز
می خندم ، که آدم بزرگی باشم. برای اینکه نگویند نتوانست. نگویند الهه ی اندوه شد، سرمه ی چشم هاش کورش کرد. نگویند لیلی ،مجنون شد و از غصه مُرد. بگذار فکر کنند عشق افسانه ها دروغ نیست. لیلی و مجنون دروغ نیست
دنیای مدرن هم ، مرد می خواهد و افسانه

1 Comments:

At Thursday, August 17, 2006 1:01:00 AM , Anonymous Anonymous said...

ma shenidim eshgh bi entehast//
vosate an az inja ta be khodast //
be khoda taghsire in afsanehast //
sohbat az anha inja nasezast //
tahsine anha digar na bejast //
ari haghighat az inja savast .
in sheramo har vaght mikhonam khodam dost daram fekr konam ye dorogh goye bozorgam :D

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home