سنجاقک پشت نارنجی/ گودالی از مرگ/ اینجا همین ها هستند/ و من هنوز/ با مانتوی ارغوانی و سینه ریز سبز/ نشسته ام روی نیمکت/ و برای تنوع/ از رو به رو ، به خود می نگرم
posted by ماه کولی @ 1:00 AM
بودن را تاب ندارم شدن را توان بهای سنگین زندگی را به قیمت دلم پرداختم و تو ........... کاش میدانستی که چقدر تنهایم.... صادق هدایت
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home
View my complete profile
Subscribe toPosts [Atom]
1 Comments:
بودن را تاب ندارم
شدن را توان
بهای سنگین زندگی را به قیمت دلم پرداختم
و تو ...........
کاش میدانستی که چقدر تنهایم....
صادق هدایت
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home