خواهر ژولیده ی بهار

علاقه ای به نوشتن ندارم و علاقه ای به کشیدن. در خانه کسی نیست. حرفی هم. می نشینم پشت میز کار. کتاب ها را جلو می آورم، با چند کاغذ. یاد مادر می افتم، غذای روی گاز، دوست هام ، گربه های پارک، سگ فروخته شده ی پدر، فنچ پیر خواهرو اینکه امروز جمعه است
دیشب توی خواب، ژیپو را دیدم. همان سگ فروخته شده . خیلی خوشحال بودم. خیلی نوازشش کردم. گریه کردم. پرسیدم کجایی الان؟ نگاه کرد . هیچی نگفت . یواش گفتم تو را که فروخته بودند، چرا اینجایی؟ بعد گفتم انگار نه ، نفروخته اند

ورق می زنم. کتاب می خوانم. صفحه ی بعد ، کتاب بعد. چرا من این طوری ام؟ زنگ خانه را می زنند. می پرم، از ترس