به قول شاعر
منکر گوشه نشینان خرابات مشو
تو چه دانی که در آن گوشه چها می گذرد
posted by ماه کولی @ 8:30 PM
سنجاقک پشت نارنجی/ گودالی از مرگ/ اینجا همین ها هستند/ و من هنوز/ با مانتوی ارغوانی و سینه ریز سبز/ نشسته ام روی نیمکت/ و برای تنوع/ از رو به رو ، به خود می نگرم
3 Comments:
ای پرتوِ آشنای خانگیِ خانه ای که دیگر نیست
تا دربدرِ ما
راهی نمانده...
فرصتِ صدا
که رفت....
فرصتِ نگاه را . .
و مردمان را همه بازیگرانی نیک یافتم.....
اگزکتلی !
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home