ماه کولی

سنجاقک پشت نارنجی/ گودالی از مرگ/ اینجا همین ها هستند/ و من هنوز/ با مانتوی ارغوانی و سینه ریز سبز/ نشسته ام روی نیمکت/ و برای تنوع/ از رو به رو ، به خود می نگرم

18 September 2005

فقط

در انسان های عمیق و چاه های عمیق مدت زیادی طول می کشد تا چیزی را که در آن ها می افتد ، به ته برسد . نظاره گرانی که معمولا مدت زیادی صبر نمی کنند ، به سادگی چنین انسان هایی را بی حرکت و سخت می پندارند – یا حتی ملال آور


نیچه

3 Comments:

At Sunday, September 18, 2005 12:33:00 PM , Anonymous Anonymous said...

امروز روزگار غوغاست.چه کسی تا کنون دانسته است که بزررگ کدام است و کوچک کدام؟

 
At Monday, September 19, 2005 5:33:00 AM , Anonymous Anonymous said...

This comment has been removed by a blog administrator.

 
At Saturday, September 24, 2005 7:50:00 AM , Blogger ماه کولی said...

سلام دوستان

انگار مدارهاي اينجا هم با حضور خالي من حول عددي تو خالي مي گردد و خيلي زود نيست مي شود
هان؟

:جواب به خودم

نیستی ها هم ممکن است از روی تصادف هست شوند
درست به همان اندازه زود و
...
بگذریم

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home