سکون

پشت چراغ قرمز
ساعت ها
سال ها
اسمی نبود
چیزی برای نامیده شدن
رنگی
خنده ای
درخشیدنی
یا پرنده ای برای دیدن
که روز ها می گذرد
سرخ و برازنده
تنها
همچون تب
برای ما یا بیمار

دنیا شده بود